De familie Post woont sinds eind 2019 tot groot genoegen in de Marezhof. Hoe zijn ze hier geland en wat bevalt ze er zo’ goed aan? We spraken met Vincent Post.
“Wij werden alsnog ingeloot voor ons favoriete stekje!”
“Ons koophuis in Utrecht werd te klein voor ons gezin met twee kleine jongens, maar in de stad konden we niets groters vinden voor het bedrag dat wij voor ogen hadden. Allemaal tuinen als postzegeltjes. Omdat mijn vrouw in Scherpenzeel een baan kreeg en ik in Amersfoort werkte, hebben we ons zoekgebied uitgebreid naar de Utrechtse Heuvelrug. Zo kwamen we bij de Marezhof in Maarsbergen terecht. We waren meteen heel enthousiast over de opzet, de ruimte en de mogelijkheden om de woning zelf in te delen. Want al is het projectbouw, je kon toch heel veel vrije keuzes aangeven. Ons oog viel vooral op huisnummer 99: precies wat we zochten, met vrij uitzicht op het groen, vlak bij het watertje en de speeltuin.
De aanhouder wint
In ons enthousiasme hadden we aan iedereen verteld hoe geweldig het zou worden. Reden voor onze Utrechtse buren om óók in te schrijven op het project. Maar toen er geloot moest worden, kregen we spijt. De buren kwamen ons met een vervelend gevoel vertellen dat ze ingeloot waren. Wij waren blij voor ze, maar zelf kregen we géén woning toegewezen. We moesten dus verder zoeken. Terwijl we dat deden, bleven we de verkopende makelaar bestoken met berichten. Dat onze financiering helemaal geregeld was en dat we nog steeds hoopten op een plekje. Toen kwam het goede nieuws… De andere kopers kregen de financiering niet rond, en wij werden alsnog ingeloot voor ons favoriete stekje!
“Wij wilden geen lichtknoppen, want overal zijn sensoren en verder praten wij met ons huis.”
Huis zonder knoppen
In ons hoofd hadden we het huis al helemaal ingedeeld. Het leuke is dat je het hele proces naar je hand kunt zetten. Wij wilden bijvoorbeeld geen lichtknoppen, want het hele huis is smart ingericht. Overal zijn sensoren en voor de rest praten wij met ons huis. Van Bekkum, het bouwbedrijf, was wat verbaasd, maar heel flexibel.
De kunst afkijken van de buren
Ons huis was niet de eerste fase van het project, dat was een voordeel. Wij waren 4e fase en in de 3e fase waren al dit type woningen gebouwd. De mensen die er woonden organiseerden al van alles en als toekomstige bewoners mochten we gewoon meedoen met de Facebook-groep. Wij kenden het huis alleen vanaf papier, maar nu konden we real life bij mensen binnenkijken. Dan ontdek je: “Oh, die gang is toch wat smal.” Wij in overleg met de bouwer: we willen wat ruimte van de woonkamer afsnoepen en dan de gang breder maken, met inbouwkasten. Verder hebben we alle opties gekozen. De uitbouw aan de achterzijde, de vliering, een erker aan de voorkant en een speciale indeling van de zolder en de vliering. Daar was een technische ruimte voor de wasmachine, maar die hadden we liever beneden, zodat onze jongens op zolder een eigen badkamer kregen. Ook hebben we de garage meteen bij de woonkamer laten trekken, zodat de isolatie en de vloerbedekking in één keer goed waren. Kortom: we hebben de beste oplossingen afgekeken bij de buren en alles naar ons zin laten bouwen.
Groen in de wijk
Na onze verhuizing is er nog veel gebouwd, maar ik moet zeggen dat ze goed rekening hebben gehouden met de eerste bewoners. We hebben weinig overlast gehad van de bouwperikelen. Toen alles af was, is de bestrating aangepakt en hebben ze meteen een stuk of 25 bomen geplant. Het is hier net een bungalowparkje. Alles is groen, en de prachtige woningen zijn echt een aanwinst voor Maasbergen.
“LATEI kwam als sponsor over de brug met professionele verlichting voor onze kerstboom”
Pas op: spelende kinderen
Wat erg prettig is, is de betrokkenheid van LATEI bij de bewoners. Het is zeker niet zo van ‘we zetten huizen neer en daarna zoek je het maar uit.’ Na de oplevering vonden wij bijvoorbeeld dat in onze straten soms best hard gereden werd. We hebben dat aangekaart bij LATEI, of er geen drempels konden komen. Nu valt de bestrating eigenlijk onder de gemeente, maar LATEI heeft dat verzoek met de juiste mensen besproken en die drempels zijn er gewoon gekomen.
Twee kilometer vlaggetjes
Een ander voorbeeld. We hebben een participatiegroep van bewoners, die allemaal 25 euro per jaar betalen om leuke dingen van te doen. Met Koningsdag hebben we twee kilometer vlaggetjes opgehangen. Toen we gezamenlijk een kerstboom hadden gekocht, kwam LATEI als sponsor over de brug met professionele verlichting, die we elk jaar kunnen hergebruiken. Dat is tekenend voor de mentaliteit van LATEI. Dit is denk ik geen makkelijk project voor ze geweest, het heeft best lang geduurd. Maar ze bleven positief meedenken en hebben het heel netjes afgerond.
Een levende community
Wat je merkt is dat de bewoners zeer betrokken zijn, zowel bij hun eigen huis als bij de buurt. De kinderen lopen samen naar school, en vriendjes van school uit het dorp komen ook bij ons in de wijk in het speeltuintje. Dat gaat allemaal in goede harmonie. Er is een enorm goede sfeer ontstaan, wij zijn echt een community. Bij gezinsuitbreiding trekken mensen op zoek naar een groter huis ook niet per se weg. Ze kijken éérst of er misschien een woning in ons eigen wijkje beschikbaar komt.”
