De familie Smit kocht een huis in de wijk Ninox op het terrein van de voormalige Enka-fabriek in Ede. Zij behoorden tot de gelukkigen die helemaal in het begin van het proces instapten en daardoor een eerste keuze hadden bij de toewijzing van de woningen. Louise Smit vertelt hoe dat in zijn werk ging:
“Ik heb nog even nagedacht of ik ook iets negatiefs kon bedenken, maar dat heb ik gewoon niet.”
“Wij woonden in Ede en we waren actief op zoek naar een huis voor ons samengestelde gezin. We zijn met zijn zevenen, waarvan nog vier kinderen thuis wonen. Wilbert vond de Enka-site en zag de aankondiging van de wijk Ninox. We hebben meteen makelaar Ditters gebeld die ons de datum voor de informatieavond gaf. Daar zijn we toen naar toe gegaan.
“Voor je het weet hadden we een huis gekocht dat er nog niet stond!”
Wie niet waagt die niet wint
We hadden eigenlijk geen haast met het vinden van een woning, dus we gingen zonder veel verwachtingen naar de informatieavond. Dat was op Enka, achter de poort, dus je kon meteen zien waar de huizen zouden komen. Er was koffie met wat lekkers er bij, je kon rond lopen en er waren uitgebreide brochures. Je kon precies zien wat voor huizen er zouden komen, wat voor stenen. En natuurlijk was er ruimte om vragen te stellen.
Eigenlijk meteen hartstikke leuk allemaal. We gingen naar huis met een stapel papieren en boekjes en hebben nog diezelfde avond thuis alles bekeken. Er zaten ook formulieren bij waarmee je je kon inschrijven op een bouwnummer, dus we zeiden tegen elkaar: “Laten we het maar doen. Wie niet waagt die niet wint.”
Ontzettend blij
De volgende ochtend hebben we de ingevulde formulieren naar de makelaar gebracht. We bleken de eersten te zijn. Bij de makelaar moesten ze lachen over hoe gretig wij waren. Vervolgens was het wachten tot een bepaalde datum dat je te horen zou krijgen hoe en wat.
Op die dag kwam inderdaad het telefoontje… we hadden een huis toegewezen gekregen! En ook nog eens de woning die onze eerste voorkeur had. We waren ontzettend blij.
Een huis kopen dat er nog niet staat
We konden snel langs komen bij de makelaar. Tekeningen kijken, de financiële kant besproken. Het verliep allemaal heel vlotjes. En voor je het weet hadden we een huis gekocht dat er nog niet stond!
Voor zowel mijn man als voor mij was dat voor het eerst dat we een huis vanaf tekening kochten. Dat was best wel eng. Je hoort ook wel eens negatieve verhalen op dat vlak, maar vanaf de eerste handtekening tot de oplevering is het bij ons allemaal heel goed verlopen.
“Het heeft ons ook wel getriggerd dat er verschillende soorten huizen staan.”
Het bouwproces
Vanaf dat de eerste huizen werden gebouwd zijn we regelmatig gaan kijken en foto’s maken. We woonden er niet ver vandaan dus we zijn zeker elke week langs gegaan en hebben het stap voor stap gevolgd. Als je vragen had, kreeg je altijd snel antwoord, er werden regelmatig kijkdagen georganiseerd en daarbij was alles heel goed geregeld.
En de bouw zelf verliep volgens mij ook heel vlotjes. Ik heb voor dit interview nog even nagedacht of ik ook iets negatiefs kon bedenken, iets te vinden dat beter kon, een puntje van kritiek, maar dat heb ik gewoon niet.
Leuke buren, goed contact
De wijk zelf is heel mooi geworden. Veel afwisseling. Ik moet eerlijk zeggen dat het ons ook wel getriggerd heeft dat er verschillende soorten huizen staan. Het is een ontzettend leuke buurt, met leuke buren in een leuke straat. We kwamen elkaar al tegen tijdens de kijkdagen.
Er was door LATEI iets georganiseerd in een tent bij de start van de bouw. Daar zag je ook andere bewoners. Vervolgens kom je elkaar tijdens de kijkdagen steeds weer tegen en raak je in gesprek. Op een gegeven moment heeft een iemand een WhatsApp groep aangemaakt en zo hebben we nu nog steeds regelmatig contact met elkaar.
“Iedereen wilde hetzelfde dus dat was mooi opgelost.”
Je helpt elkaar
In het begin was iedereen heel druk met zijn eigen woninkje. Toen waren er ook nog geen schuttingen en iedereen wist wie waar woonde. Wij kennen ook alle namen in het blok. We hebben met elkaar besproken hoe we het met de schuttingen zouden doen. Iedereen wilde hetzelfde dus dat was mooi opgelost. En je helpt elkaar.
Bijvoorbeeld als je iets niet hebt, een boormachine of een kruiwagen, dan gooi je dat in de groep en is er altijd wel iemand die zegt: “Oh, die heb ik wel.” En toen bij ons de vloer gelegd moest worden, mochten we onze bank even veilig bij de buurman in de schuur zetten. Superleuk allemaal.
Een wijk met variatie
Natuurlijk moet je maar afwachten wie er naast je komt wonen, maar wij hebben gezellige buurtjes. Met kinderen en zonder kinderen, in verschillende leeftijden. Wij zijn eind 40, de buren naast ons iets over de 50 en andere buren naast ons eind 20. De overburen zitten weer in de 60. Er zijn mensen met kleine kinderen maar ook met grote pubers. Die variatie maakt het extra leuk.